در بين موصوف و صفت مي توانيم حرف «ی» بياوريم.
در بين مضاف و مضاف اليه مي توان «اين» و «آن» اضافه کرد.
اگر کسره صفت و موصوف را برداريم و فعل «است» را به آن اضافه کنيم جمله اي معني دار ساخته مي شود.
همچنين اگر به صفت، «تــر» اضافه کنيم کلمهی جديد معني دار خواهد بود.